OUDE GRAFFITI

MODERNE GRAFFITI

NEO GRAFFITI

POST GRAFFITI

VAN 2D NAAR 3D-(illusie)

URBAN INTERVENTION

KUNSTENAARS

GENT

TREFWOORDEN

Graffiti op straat wordt meestal gemaakt met behulp van spuitbussen met verschillende kleuren verf. Het zijn vaak korte teksten en afbeeldingen, variërend van "tags" (korte parafen waaraan de maker door zijn collega's wordt herkend) tot "pieces" (grotere, met kunstzin uitgevoerde afbeeldingen) Vaak ziet men tientallen tags dicht bij elkaar neergezet. Er zijn duidelijke stijlen te herkennen. Er is zeker sprake van een ondergrondse graffitisubcultuur, maar een groot aantal mensen ergert zich ook aan de in hun ogen lelijke verminkingen van de openbare ruimte. Graffiti wordt meestal aangebracht op bouwwerken die niet van privé-personen zijn, maar van de overheid of van grote organisaties.
Vaak zijn ook verrijdbare zaken het doelwit, zoals treinen en metrostellen, vrachtwagens... Soms op kleine kastjes, zoals verdeelkastjes van de telefoon.

Graffiti als kunstvorm

In de meer maatschappelijk geaccepteerde kunstvormen is de graffitikunst doorgedrongen. De consumentenobjecten uit de Amerikaanse popart, de allergie voor de galeriekunst en de happening-en-performance-drang van de conceptualisten zijn zoveel elementen, die de spuitbusschilders tot de graffitikunst brachten in de jaren 70 van vorige eeuw.
Zonder zijn leraren Joseph Kosuth en Keith Sonnier aan de New Yorkse School for Visual Arts te willen negeren, roept Keith Haring toch uit: "The metro-stations are my galeries and there is my public".
Graffiti schilders produceren evengoed figuratieve als non-figuratieve creaties, op om het even welke drager. Zonder enige voorbedachtheid laat de kunstenaar zich alleen leiden door zijn spontaniteit en een opvallend snelle uitvoering (noodgedwongen omdat de techniek dit enigszins vereist en hij anders risico loopt te worden gearresteerd)
De allereerste uitingen, waarbij het voornamelijk ging over letters, noemen we nu nog de eigenlijke graffiti (zie hieronder het woord Crash van de kunstenaar "Crash")(vergelijkbaar met de onomatopee)

Ook de grafische uitingen die daaruit ontstonden met hun veelkleurigheid, zeer druk en ineengekronkelde beelden horen hier nog bij.

Een "handtekening" wordt de Tag genoemd.
Een Throw-up is een grote uitgewerkte Tag.
In New York werd de viltstift al snel vervangen door de spuitbus en het metrostel werd de ideale drager om een miljoenenpubliek te bereiken. Naar gelang de grootte van het werk op de treinen onderscheiden we:
All-overs: volledig oppervlak is gevuld, er is niets meer zichtbaar van de drager. Het "werk" heeft ook geen richting
Top-to-bottom: van boven tot beneden
Window-down: vanaf de vensters tot beneden
End-to-end: van begin tot einde van een wagon
Een volledig beschilderde wagon, ramen inclusief noemen we een Whole car piece
Maar er zijn ook Double whole car pieces (ook wel Married Couple genoemd) gemaakt
Whole train pieces: een volledige trein